28. Transgender w centrum krwiodawstwa

Byłem dzisiaj w Centrum Krwiodawstwa w Łodzi. Chciałem oddać krew, ale to niemożliwe. Czy jestem chory? Mam popsutą krew? Ćpam? Nie. Jestem osobą transgender, to wystarczy.

Podczas wypełniania kwestionariusza dla krwiodawców, zostałem wezwany do gabinetu pielęgniarki. Spytała mnie czy skoro chcę zmienić płeć, to czy biorę leki hormonalne. Odpowiedziałem, że korekcja płci mnie nie interesuje i nie biorę żadnych leków. Następnie usłyszałem, że nie mogę oddać krwi z kilku powodów: mój wygląd zewnętrzny nie zgadza się z płcią w dowodzie osobistym. Miałem sukienkę, makijaż itp. „Normalny” facet się tak nie ubiera. Dla pielęgniarki albo jest się facetem na 100% albo kobietą na 100% (ciekawe co robi, gdy widzi kobietę w spodniach, bez makijażu, ostrzyżoną na krótko). Oddawanie krwi to poważna sprawa – powiedziała.

Zaczęła snuć domysły czy mam zaburzenia psychiczne. A jeśli mam, to ona nie chce ryzykować. No i spychologia, muszę porozmawiać z kierownikiem instytucji, którego oczywiście nie było w pracy. Potem sugerowała, że mogę mieć ryzykowne stosunki seksualne w przygodnych miejscach. Poleciała po całości. Widząc mnie najpewniej pomyślała, że jestem chorym psychicznie dewiantem, który nałogowo uprawia seks z przypadkowymi osobami w przypadkowych miejscach.

Nie było żadnego pola do dyskusji. Pielęgniarka nie była ciekawa kim jestem, nie pytała o moją sytuację. Zostawiła mnie z szeregiem nieprzyjemnych domysłów; z poczuciem, że jestem kimś gorszym, od którego za żadne skarby nie wolno brać krwi. Bo zarażę genderem, czy co? Przed zeszłorocznym coming out byłem honorowym krwiodawcą, teraz najwyraźniej nie mogę nim być. Co zrobię? Nie chcę zostawić tej sprawy, pewnie napiszę skargę.